การเลี้ยงหมูแบบปล่อย เป็นวิถีชีวิต และวัฒนธรรมอีกอย่างของคนดอยชนเผ่าต่าง ๆ ด้วยเหตุผลใดไม่อาจจะเดาได้ แต่ที่ทราบจากชนเผ่าลาหู่ (มูเซอ ไชยปราการ) ว่าการเลี้ยงหมูแบบขังคอก ทำให้หมูเครียด หรืออาจจะเป็นเพราะการเลี้ยงแบบปล่อย ให้หมูได้เดินออกกำลังกาย จะได้มีมันน้อย ๆ เนื้อเยอะ ๆ หรือให้หมูหากินเอง จะได้ไม่เปลืองอาหารหมูมาก
หมูของชาวบ้านที่นี่ มีแหล่งพักผ่อนหย่อนใจคือ หลังศูนย์การเรียนนั่นเอง ที่นั่นเป็นบ่อปลา่เก่า ทิ้งร้างไว้ เมื่อฝนตกทำให้น้ำขัง แล้วก็กลายเป็นบ่อหมักโคลนของหมูไปในปัจจุบัน นอกจากมีบ่อแล้ว ใกล้ ๆ บ่อยังมีต้นไม้ขนาดใหญ่ เอาไว้ให้หมู ขัดตัว ขัดผิวหนัง เมื่อขึ้นจากบ่อ คิดไปคิดมาเหมือน สปาของคนเลย พอออกจากสปาเสร็จ ก็หากินต่อรอบ ๆ ศูนย์การเรียนนั่นเอง
บ่อปล่าเก่าแห่งนี้ ปัจจุบันคือบ่อโคลน หรือบ่อสปาหมู อนาคต กะว่าจทำบ่อที่นี่ เป็นบ่อเพื่อการเรียนรู้เรื่องบ้านดิน การสร้างบ้านด้วยดิน อิฐดิน ในอนาคต ใกล้ ๆ นี้ ไม่น่าเชื่อว่า แค่บ่อปล่าเก่าทิ้งร้าง ยังมีประโยชน์ตลอดเวลา กับวิถีชีวิตบนดอย