เมื่อถึงวันลาจาก แต่ไม่ได้จากลา (หน้าที่เปลี่ยนไป ความตั้งใจเหมือนเดิม)

บางครั้งความตั้งใจที่จะทำงานในแต่ละที่แต่ละอย่าง มันก็มีเหตุให้ต้องเปลี่ยนแปลง เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอน ครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตการทำงาน และเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้ตั้งใจ เมื่อ ผอ.กศน.อำเภออมก๋อยคนใหม่ที่เพิ่งมารับตำแหน่งได้ ๓ เดือน สำหรับผมอาจจะหมายถึงผู้บังคับบัญชาเก่า หรืออาจจะเรียกว่าเจ้านายเก่า ที่เห็นมองศักยภาพความสามารถที่จะดึงมาเป็นทีมงาน

 

ก่อนหน้า นั้น ก็ได้แจ้งท่านผอ.ไปแล้วว่าชอบทำงานบนดอยมากกว่า แต่สุดท้ายก็ได้รับการพิจารณาให้ปรับเปลี่ยนหน้าที่ใหม่ ผมจึงถูกเรียกตัว จากครูผู้สอนบนดอย ให้มารับหน้าที่ใหม่เป็นครูนิเทศก์ ของกลุ่มโดยดูแลกลุ่มบ้านแม่ฮอง ซึ่งปรับกลุ่มใหม่ประกอบไปด้วย ศศช. บ้านห้วยหวาย บ้านแม่ฮองใต้ บ้านแม่ฮองกลาง บ้านแม่เกิบ บ้านกองดา และบ้านห้วยบง

 

ตั้งแต่วันแรกที่ขึ้นดอยในเดือนกันยายน ซึ่งเป็นเดือนสุดท้ายที่จะเป็นครูผู้สอน ศศช.บ้านแม่ฮองกลาง ตลอดเวลาก็ได้แจ้งให้เด็ก ๆ ได้เข้าใจในหน้าที่ใหม่ที่ครูจะไปทำ ก็ได้บอกกับเด็ก ๆ ตลอดว่าครูจะขึ้นมาบ่อย ๆ เท่าที่จะทำได้ ดูเหมือนว่าเด็กก็คือเด็ก คือฟังไปแต่ยังไม่คิดอะไรมากมาย จนเมื่อมาถึงวันสุดท้ายที่จะต้องลงดอยจากบ้านแม่ฮองกลางมา ก็เกิดปรากฎการณ์ที่ผมไม่คาดคิดมาก่อน “เด็ก ๆ พากันไปร้องไห้ เสียใจที่ครูจากไป” ทั้งตัวเล็ก ตัวโต ไปร้องไห้หน้าห้องน้ำหลังอาคารเรียน

 

เด็ก ผู้ชายดูจะเก็บความรู้สึกไว้ได้ แต่หลาย ๆ คนก็ดูซึม ๆ ไป มีบางคนมาบอกว่าถ้าครูไป เพื่อน ๆ จะร้องไห้ ก็นึกว่าเด็ก ๆ พูดกันเล่น ๆ ก็ได้แต่บอกไปว่า “จะร้องไห้ทำไม เดี๋ยวครูก็มา” แล้ววันลงเด็กผู้ชาย ๕ คนก็หายไปโดยไม่ยืนรอส่ง หรือรอสวัสดีอยู่ที่หน้าศูนย์การเรียนเหมือนเช่นทุกเดือนที่เคยเป็นมาเมื่อ ครูจะลงดอย ก็ได้แต่แปลกใจ ว่าทำไมหายไป หลังจากที่ขี่รถ ออกจากหมู่บ้านมาได้ประมาณ ๕๐๐ เมตรถึงได้เห็นเด็กผู้ชาย ๕ นั้น เดินออกมาจากป่าข้างถนน ถึงได้รู้ว่า เด็ก ๆ มารอส่งครู ตรงทางออกหมู่บ้านเพื่อที่จะได้เห็นครูลาครูเป็นกลุ่มสุดท้าย

 

ผมต้องหยุดจอดรถจักรยานยนต์ไว้ แล้วเข้าไปหาเด็กบอกว่า “เดี๋ยวครูก็มานะ” และแล้วก็เห็นน้ำตาของเด็กผู้ชายสองคน ผมจึงเข้าไปปลอบบอกย้ำให้สบายใจอีกครั้งว่า “ครูไม่ได้ไปแล้วไปเลย เดี๋ยวก็มา” ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็อดคิดไม่ได้ว่าอาจจะไม่ได้ขึ้นมาอยู่ยาวนานเหมือนเดิม หลังจากออกจากตรงนั้นมาได้ทุกคำพูดและการกระทำของเด็ก ๆ จึงวนเวียนอยู่ในหัวตลอดการเดินทางอันยาวไกลของวันนั้น

 

ถึง หน้าที่ความรับผิดชอบจะเปลี่ยนไปอีกครั้ง แต่ความตั้งใจก็ยังเหมือนเดิม คืออยู่เพื่อคนอื่น เพื่อเด็กด้อยโอกาส  ถึงครูจะลาจากในวันนี้ แต่ไม่ได้จากลาไปไหน ครูจะกลับมานะ….ครูจะกลับมา

httpv://www.youtube.com/watch?v=sfMTsXen9aE

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.