โอ น้อยยย ออก
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะแค่3-4วันที่อยู่ด้วยกันมันจะทำให้คนเราผูกพันธ์กันได้ขนาดนี้ ขนาดที่ทำให้เราต้องพาตัวเองกลับมาในที่ที่ไม่ได้มีความสะดวกสบายอะไรซ๊ากกะอย่าง ..นอกจากความสบายใจอย่างไม่น่าเชื่อ ..อ้อออ ไม่สิ เรื่องคิดหนักมีอยู่สามเวลาคือ มื้อนี้จะทำไรกินดีนะ ฮ่าา
เหมือนเราหยุดชีวิตที่เร่งรีบไว้ในดินแดนที่ไม่มีใครรู้จัก มือถืออยู่ได้ยาวๆไม่ต้องชาร์จมีค่าแค่ถ่ายรูป55 เดินไปไหนเจอใครก็แจกยิ้มได้ คุยไม่รู้เรื่องก็ยิ้ม เจอหมู เจอหมาก็ยังยิ้ม จริ้งง
จริงๆมันมีเรื่องราวเกิดขึ้นเยอะมากๆถึงไม่มีเน็ตเล่นแต่ก็มีอะไรให้ทำตลอดเวลา นี่เหมือนมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมากกว่าเป็นครูอาสาอะ เปิดใจให้โล่งรับวัฒนธรรมใหม่ๆ ใช้ชีวิตที่ต่างจากปกติโดยสิ้นเชิงมันมากกว่าความสนุก ความสุขอะ ให้เราเล่าก็นั่งเล่าได้เป็นวันๆทั้งๆที่ปกติไม่ใช่คนพูดเก่งอะไรเล้ยย แต่คงไม่รู้สึกเท่าไปเจอเองเนอะ ใครอยากลองให้ไปเลย ไม่ต้องรีรอ ลีลา รับรองทุกๆอย่างจะเกินความคาดหมาย มันดีย์~ ..ไม่งั้นไม่ไปซ้ำงี้หรอก (ติดตามเพจ 4dekdoi โลดด)
การเดินทางครั้งนี้คือค่าใช้จ่ายน้อยมากนะแต่ที่ได้มาคือความทรงจำที่มีค่าสุดๆ สิ่งที่ใช้เปลืองที่สุดก็คือรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะนี่แหละ Cr. Podgilaz TK