6 ม.ค.53
6 โมงเย็น กทม. ไม่น่าเชื่อว่ากรุงเทพฯจะเจอฝนกระหน่ำแต่ต้นปี เพิ่งผ่านพ้นปีใหม่มาไม่กี่วัน และมันยังอยู่ในช่วงฤดูหนาวมิใช่หรือ น้ำท่วมฟุตบาท เห็นสิงห์มอเตอร์ไซด์จูงรถคู่ชีพ เดินลุยน้ำกันขวักไขว่แล้วชักใจเสีย ไอ้เราก็ถอยกลับไม่ได้แล้ว และถ้ามีเหตุให้ต้องจูงรถเหมือนใครหลายคนนั้น คงไม่ต้องไปกันแล้วดงดอยที่ไหน แค่หมอชิตคงไปไม่ถึง……..โชคยังดี…. ไปเถอะไปกัน
8 ม.ค.53
วัยเด็กของเราก็ผ่านมาเนิ่นนาน แต่ความเป็นเด็กก็ฝังรากเป็นฐานพีรามิด ของการเติบโตสู่ความเป็นผู้ใหญ่ (นั่นหมายถึงต่างก็มีความเป็นเด็กอยู่ในตัวกันทั้งนั้น) กิจกรรมวันเด็ก ทั้งเด็กบนดอยและคนคอยดู เกมส์การแข่งขันผ่านไปทีละเกมส์ ๆ ถ้าหากความสนุกและอารมณ์ร่วมที่เพิ่มทวีมีมากขึ้นละก็ ไม่แปลกเลย มันเหมือนเป็นการสะท้อนกลับสู่ความต้องการของตัวเอง และถ้ามีโอกาสก็จะกระโดดเข้าไปหาโดยไม่รั้งรอ เกมชักเย่อรอบชิงฯ บ่งบอกอาการเหล่านี้ได้ชัดเจนที่สุด ณ เวลาสั้นๆแค่ช่วงนาทีนั้น การได้ออกแรงเต็มที่มันเหมือนเป็นช่วงเวลาที่เยิ่นเย่อและยาวนาน ไม่ใช่แค่เพียง สีฟ้าและสีชมพู ที่จับคู่แข่งกันในทีแรก แต่ทั้งสองฟากฝั่งเชือกต่างเพิ่มจำนวนสมาชิกเป็นแถวยาวเหยียด ที่มีทั้งเด็กผู้เข้าแข่ง ผู้ไม่มีสิทธิเข้าแข่งแต่อยาก พ่อแม่พี่น้องของเด็กผู้เข้าแข่ง กรรมการที่ความเป็นกลางไม่เหลือ พี่เลี้ยงของสีทุกสีที่ไม่ใช่แค่สองสีที่กำลังแข่งขัน เหมือนทุกคน ณ ที่นั้นต่างทยอยกระโดดเข้าหาช่องว่าง เพียงสองมือจับของเชือกทั้งสองฝั่งจนยาวเหยียด สุดปลายที่มองไม่เห็นว่าหางแถวนั้นอยู่ที่ไหน ยื้อกันสุดแรง เกิดเป็นภาพที่ให้ความหมายอีกด้านของการแข่งขัน ที่มิใช่แค่เพียงต่างมุ่งหวังเพื่อการเอาชนะ แต่เหมือนต่างต้องการจะยื้อเวลาที่มีร่วมกันนี้ให้ยาวนานออกไป
Mr_Ohn