อย่างที่เคยเล่าไว้ว่า เหตุผมที่ผมเลือกมาเป็นครูอาสา บ้านแม่ฮองกลาง ตำบลนาเกียน อำเภออมก๋อยมีเหตุผลง่าย ๆ
๑. ได้ปรึกษาพี่แอ๊ะโรงเรียนของหนูว่า “สอบเป็นครูอาสาได้” พี่แอ๊ะใจดีแนะนำให้ลงพื้นที่ตำบลนาเกียนหรือสบโขง ที่ยังต้องการความช่วยเหลืออยู่
๒. ไม่รู้จะเลือกลงพื้นที่อย่างไร หมู่บ้านนี้ไม่เคยรู้จักมาก่อน แม้แต่อำเภออมก๋อยก็ยังไม่เคยมา เลยเลือกเพราะเลขตำแหน่ง ๘๔๘ เลขสวยดี
หลังจากสอบติด ก็ได้รับกำลังใจจากครูอาสาที่เคยร่วมกิจกรรมด้วยกัน โดยมีอยู่ ๓ คนที่เป็นส่วนสนับสนุนการตัดสินใจให้ผมมาอมก๋อย
๑. พี่สุรัตน์ผู้อยู่เบื้องหลังหลาย ๆ กิจกรรม บอกว่า “คนต้นทุนต่ำ ไม่มีอะไรจะเสีย ทำอะไรดี ๆ ย่อมดีมากกว่าเสีย”
๒. ครูพี่จิ๋วอาสารุ่น ๑ บอกว่า “พร้อมที่จะเป็นกำลังใจและช่วยเหลือสนับสนุน ในกิจกรรมเพื่อเด็กดอยเสมอ”
๓. อีเมวจากครูโอเล่อาสารุ่น ๑, ๒ ว่า “แบ้งค์พัน ถึงจะอยู่ที่ไหน ค่าก็อยู่ที่ตัวของมัน แม้อยู่ในถังขยะ ค่าก็ไม่ได้ลดลงไป”
เมื่อตัดสินใจมาเป็นครูอาสา ทำให้ผมนอนไม่หลับอยู่หลายคืน เพราะกังวลกับพื้นที่ใหม่ ก่อนเดินทางมารายงานตัว ๒ วันก็ได้รับคำแนะนำดี ๆ จากครูมาร์คอาสารุ่น ๒ ว่า “นี่คือโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ พื้นที่ใหม่”
เมื่อมาถึงอำเภออมก๋อย ก็ยิ่งสร้างความกังวลให้ผมอีก เมื่อทราบจากครูนิเทศก์ว่า ว่าหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านปราบเซียน ทั้งในด้านการเดินทาง และชุมชนที่มีแนวคิดออกไปทาง NGO ซึ่งผมก็คิดว่าต้องทำงานยากแน่ ๆ เลย
เมื่อได้เข้าไปอยู่ในชุมชน ก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากชุมชนบ้านแม่ฮองกลาง และเด็ก ๆ ก็รักการเรียนทำให้มีกำลังใจในการทำงาน ทำให้ผมลืมสิ่งที่ได้รับบอกกล่าวเตือนมา ทั้งเรื่องพื้นที่อย่างยากลำบาก ในการเดินทาง สำหรับผมอุปสรรคเป็นแค่เรื่องที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป บางเรื่องก็จำได้ บางเรื่องก็จำไม่ได้
มาอมก๋อยเดือนมีนาคม พอเดือนเมษายน การจัดกิจกรรม “พาน้องเด็กดอยเที่ยวทะเลครั้งที่ ๒” ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ด้วยการสนับสนุน จากผู้ใหญ่ใจดี และครูอาสาสมัคร ที่เคยร่วมกิจกรรม ทำให้กิจกรรมผ่านพ้นไปด้วยดี
เมื่อย่างเข้าฤดูฝน ธรรมชาติก็เขียวขจี สร้างความร่มรื่นชุ่มชื้นให้กับพื้นที่แห้งแล้งบนภูเขาอีกครั้ง วงจรชีวิตต่าง ๆ ได้เริ่มขึ้นอีกครั้งวิถีชีวิตก็ดำเนินต่อไปอย่างเรียบง่าย และมีความสุข
พฤศจิกายน ๕๓ เข้าฤดูหนาวแล้ว ผ่านไป ๙ เดือนมันช่างรวดเร็วเหลือเกิน ถ้าดูจากทำเนียบครูอาสา ศศช.บ้านแม่ฮองกลาง ผมได้ทำลายสถิติของครูอาสาหลาย ๆ คนที่มาอยู่บ้านแม่ฮองกลางเพียงแค่ ๒-๓ เดือน และได้คำตอบสำหรับคำถาม ที่ครูเล้ง ศศช.บ้านแม่เกิบ ที่ถามเมื่อเดือนมีนาคมว่า “พี่จะอยู่ถึงหน้าฝนนี้หรือเปล่าครับ”