บันทึกครูอาสาวันพ่อขอทำดีปี 57

บันทึกครูอาสา “กลับมาด้วยความอิ่มเอิบ” โดย ครูเบส อัลบั้มภาพกิจกรรม “โครงการทำดีเพื่อพ่อ ครูอาสาบ้านผาผึ้ง” โดย ครูเบส บันทึกครูอาสา “ครูอาสามาสอนเด็กดอย 4 – 7 ธันวาคม 2557 (วันพ่อขอทำดี)” โดยครูน้ำอ้อย บันทึกครูอาสา “ครูอาสาบ้านผาผึ้ง อมก๋อย เชียงใหม่” โดย ครูต้นฝ้าย บันทึกครูอาสา “อมก๋อย ดอยไกล” โดย ครูกวาง บันทึกครูอาสา “อมก๋อย : ครูดอย : จิตอาสา” โดย ครูหยก บันทึกครูอาสา “OMKOI-BAN PHA PHUENG ค่ายอาสา อมก๋อย-บ้านผาผึ้ง” โดย ครูไวท์ บันทึกครูอาสา “ครูดอยคอยดูครูอมก๋อย” โดย ครูแป๋ม บันทึกครูอาสา “วันพ่อขอทำดี” โดย ครูหมอเพื่อน (คุณหมอตัวจริงปลอมตัวมาเป็นครูดอย) วีดีทัศน์ “กิจกรรมครูอาสา-วันพ่อขอทำดี”

บันทึกครูอาสาลอยกระทงดงดอยแม่ฮองกลาง

บันทึกครูอาสาลอยกระทงดงดอย-แม่ฮองกลาง 6-9 พฤศจิกายน 2557 บันทึกครูอาสา “เรื่องราวดี ๆ กับการมาเชียงใหม่ครั้งนี้” โดย ครูส้มโอ บันทึกครูอาสา A Journey to Mae Hong Klang โดย ครูบี บันทึกครูอาสา “ทริปที่โหดที่สุดตั้งแต่เกิดมา แต่ก็ประทับใจมากๆๆๆๆ เช่นกัน” โดย ครูนัท บันทึกครูอาสา อมก๋อยรำลึก โดย ครูปูเปรี้ยว บันทึกครูอาสา “ครูอาสา ณ อมก๋อย ฝันไกลๆที่ไปถึง” โดย ครูฟร้อนท์ “การมีฝันมันเป็นสิ่งที่ดี แต่การได้ทำตามฝันมันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมกว่านั้น” บันทึกครูอาสา “ลอยกระทงดงดอย” โดยครู เบนซ์ ภาพบันทึกการเดินทาง “Baan Mae Hong Klang” โดย ครูเชอรี่ บันทึกครูอาสา “ลาพักร้อนไปสอนเด็กดอย” โดย ครูหญิง ภาพบันทึกกิจกรรมครูอาสา ครูอาสา 1, ครูอาสา

บันทึกครูอาสาปลายฝนต้นหนาวที่บ้านผาผึ้ง

ภาพสวย ๆ โดยครูวิว Cr.Page By Boonvew บทที่ 0 : ไปเป็นครูดอยที่…อมก๋อย “เมื่อไหร่ที่สิ่งรอบกายเดิมๆของเธอเริ่มกัดกร่อนหัวใจ จงออกไปหาโลกใบใหม่เพื่อเยียวยามันเถอะ” บทที่ 0.5 : เพื่อน “มีมนุษย์ไม่กี่คนบนโลกที่เราเรียกว่า -เพื่อน- ได้เต็มปาก…” บทที่ 1 : ออกเดินทาง “ไม่มีทางเดินไหน ลำบากเกินไป ถ้าหัวใจยังเต้น การเดินทางตามหาความฝัน ในชีวิตของเธอนั้นก็เช่นกัน” บทที่ 2 : บ้าน “ไม่มีที่ไหนสุขใจกว่า…บ้าน ความสุขไม่ได้ขึ้นกับขนาดบ้าน แต่ขึ้นกับขนาดความรักในบ้านต่างหาก อย่าลืมดูแล บ้าน ของเธอเองด้วยล่ะ” บทที่ 3 : การกินบนดอย “จริงๆท้องคนเราก็กินได้แค่อิ่ม… จะถูกจะแพงก็แค่ อิ่มถ้าอิ่มใจไม่ได้ขึ้นกับราคา แต่อยู่ที่ว่า กินกับใคร” บทที่ 4 : บทของครู (Part1/3) “เพราะครูไม่ใช่แค่คนสอน(ตาม)หนังสือ” บทที่ 4 : บทของครู (Part 2/3) “เธอจำชื่อครูประจำชั้นคนแรกของเธอได้รึเปล่านะ?…”

“จบป.6 แล้วผมอาจจะไม่ได้เรียนต่อแล้วครับ”

“จบ ป.6 แล้วผมอาจจะไม่ได้เรียนต่อแล้วครับ” คำพูดที่ออกจากปากเด็กชายที่มีสีหน้าซึมเศร้า สิ้นสุดคำสนทนาแล้วชวนให้อยากหาคำตอบ จึงได้ถามต่อว่าทำไมคิดอย่างนั้น คำตอบที่ได้ยิ่งทำเอาอึ้งและตกอยู่ในภวังค์เป็นการชั่วครู่ให้ต้องขบคิด คำตอบคือ “พ่อผมจะไม่ให้เรียนต่อครับต้องไปช่วยพ่อแม่ทำไร่ครับ” ในอดีตครอบครัวบนดอย นิยมมีลูกหลายคน ทั้งการไม่ได้คุมกำเนิดและความเชื่อของชนพื้นที่สูง ที่เชื่อว่าถ้ามีลูกหลายคน เมื่อลูกเติบโตขึ้น จะได้ช่วยกันทำไร่ปลูกข้าว จะได้มีข้าวกินเยอะ ๆ แต่ในความเป็นจริง เมื่อมีลูกหลายคนบางปีผลผลิตข้าวกลับไม่เพียงพอต่อความต้องการของครอบครัว สุริยา พาราสรรเสริญ ปัจจุบันอายุ 12 ปี เรียนอยู่ชั้น ป.3 เป็นนักกีฬาแข่งทักษะพับจรวด โรงเรียนบ้านหลวง ตำบลยางเปียง เป็นนักเรียนในโครงการทุนการศึกษาเด็กดอย เป็นลูกคนที่ 4 จากพี่น้อง 6 คน พี่ชายคนโตและคนรองเป็นคนเรียนดีทั้งคู่ แต่เพราะอายุใกล้จะเข้าสู่วัยแรงงาน พ่อจึงไม่ให้มาเรียน สุริยาและเจริญ(พี่ชายคนที่ 3) จึงได้รับโอกาสนั้น ส่วนน้องสาว 2 คนยังคงอยู่ในหมู่บ้านกับพ่อแม่ เมื่อได้คำตอบก็พอจะเข้าใจน้อง จึงได้ปลอบใจไปว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวครูจะลองพยายามพูดกับพ่อให้แล้วกัน”  แต่หน้าตาน้องก็ยังคงไม่มีแววแห่งความวังที่จะได้เรียนต่อ อย่างน้อยก็คงอีก 3 ปียังมีเวลาให้ผู้ปกครองตัดสินใจอีกครั้ง ก็ได้แต่หวัง…หวังว่าพ่อของเขาจะเปลี่ยนใจ

ฤดูฝน ถนนที่อมก๋อยโหดแค่ไหน ?

หลาย ๆ คนอาจจะมีคำถาม ทำไม ไม่จัดกิจกรรมทั้งปี ก็แค่วิถีชีวิตการเป็นครูดอย ช่วง 4 เดือนฤดูฝน ระหว่าง กรกฎาคม-ตุลาคม ของทุกปี พวกเราชาวครูดอย ก็ต้องงัดสารพัดวิธี เพื่อให้ไปถึงเป้าหมาย อย่างที่เห็น ขนาดใส่โซ่มัดกับยางรถแล้ว ไปคนยังไปไม่ได้  หากเป็นครูประจำหมู่บ้าน ไปเป็นกันเป็นหมู่คณะ ก็จะได้ช่วยกันระหว่างทาง หากแต่เป็นครูนิเทศก์ ที่ต้องเดินทางคนเดียว สภาพก็อย่างที่เห็น ไปต่อก็ไม่ได้ กลับก็ติด เหนื่อย ท้อ หิว ใกล้มืด แต่ต้องออกจากจุดนี้ไปให้ได้…..

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.