ก่อนไปเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องลำบาก แต่ไม่คิดว่าจะลำบากมากกกกกกกขนาดนี้ ขอบคุณทุกเหตุการณ์ที่สอนให้รู้จักอดทน เรียนรู้ไปด้วยกัน ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่ทุกคนยื่นให้ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน ขอบคุณเด็กๆและชาวบ้านสำหรับการต้อนรับเป็นอย่างดี ขอบคุณทุกๆคนที่ไปด้วยกันเพื่อสร้างรอยยิ้มให้เด็กๆ ขอบคุณที่ทำให้ฝันเราเป็นจริง “ครูอาสา” (บันทึกโดยครูปุ้มปุ้ย)
ไม่เคยนึกเลยว่าตัวเองจะได้ไปทำงานอาสาแบบนี้ ตอนแรกที่ไปคงคิดว่าไปง่ายๆสบายๆ แต่เอาเข้าจริงมันลำบากมากเมื่อเห็นทางขึ้นไปหมู่บ้าน ไปรร. ยอมรับนะว่ารู้สึกท้อ รู้สึกถอดใจ แต่เราก็พยายามต่อไปเพื่อไปให้ถึง เมื่อไปถึงเราได้เห็นเด็กๆรออยู่ที่หน้ารร. แบบยิ้มแย้มแจ่มใส แค่นี้เราก็หายเหนื่อย ยิ่งตอนไปน้ำตกเราไม่ไหวแค่ไหนน้องๆเด็กๆก็ไม่ทิ้งเราไปไหน ช่วยพยุง คอยเดินตาม คอยเดินข้างๆ ยิ่งเห็นตอนฟ้าใสมารับกลับบ้าน เราก็หายเหนื่อยเลย มันคุ้ม มันอิ่มใจ อิ่มไปหมด มีความสุข ประทับใจ ทุกคนที่บ้านก็น่ารัก ชาวบ้านใจดี น่ารักจริงใจมาก พี่ๆครูอาสาทุกคนก็น่ารักมาก #รับรองว่าไปอีกแน่ #ประทับใจจริงๆ #หมู่บ้านแม่ฮอง #4DekDoi #สุขจนมันล้น #คิดถึง (บันทึกโดยครูซิ้ว)
#มีความสุข #มีความอบอุ่น #มีรอยยิ้ม #มีความซื่อใสจริงใจ #ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องลองไปเป็นครูอาสาบนดอย #เหนื่อยนะแต่โคดคุ้ม #ขอบคุณทุกอย่างในชีวิตที่ทำให้เรามีโอกาสทางการศึกษา..และมีกำลังพอที่จะส่งต่อโอกาสนี้ให้กับคนที่ขาด #ใครพอมีกำลังลองส่งต่อส่งมอบสิ่งดีให้เด็กๆกันนะคะ #กลับมารอบนี้มันมีพลังพิเศษให้เรารู้ว่าต่อไปต้องทำอะไรเพื่อใครอีกบ้าง #ทีมครูอาสา #ขอบคุณ4Dekdoi #29apl-2may’2016 (บันทึกโดยครูกิ๊ฟ)
ในชีวิตเกิดมายี่สิบกว่าปี ไม่เคยมีใครที่ไหนเรียกตัวเองว่าครูมาก่อน และไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกของคำๆนี้ว่าเป็นยังไง จนตัดสินใจลาพักร้อนบวกกับวันหยุดมาเป็นครูอาสาบนดอย ที่ๆไม่มีไฟฟ้า สัญญาณโทรศัพท์ ที่นี่มีแค่ชาวบ้าน ต้นไม้ น้ำตก ภูเขา ดวงดาว น้ำใจ และมิตรภาพ ครั้งแรกตอนที่รถเลี้ยวเข้าหมู่บ้านแล้วมีเด็กๆ ยกมือไหว้พร้อมเรียกคุณครู ความรู้สึกตอนนั้นทั้งเขิน ทั้งทำตัวไม่ถูก หัวใจมันพองโตแบบอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก อาชีพครูนี่ยิ่งใหญ่จริงๆ ยิ่งเป็นสถานที่ๆครูขาดแคลน ชาวบ้านและเด็กๆจะดูแลเรามากเป็นพิเศษ ถ้าป้อนข้าวได้คงป้อนให้เรากินละ >< ขอบคุณใครสักคนที่กำหนดให้ฉันตัดสินใจได้มาสอนหนังสือ ได้มานอนกับชาวบ้านที่น่ารักเหลือเกิน ได้มาเล่นกับเด็กๆ มันเป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองมาก และสัญญาว่าจะกลับมาอีก #คิดถึงเด็กๆ (บันทึกโดยครูการิม)
https://www.youtube.com/watch?v=I4j_Y6nNexg https://www.youtube.com/watch?v=Nl0dNpKSCEY Cr. JTY SRR
ใครจะคิดว่าที่ที่ ไม่มีอะไรเลย กลับเป็นที่ที่ “โ ค ต ร เ ต็ ม” ที่นี่ ไม่มีไฟฟ้า (แต่ใช้โซลาเซลล์ซึ่งไฟมีจำกัด) แต่เราก็ไม่เห็นว่าจะเดือดร้อน ทีวีตู้เย็นไม่มี ก็ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ มีเท่าไหน ใช้เท่านั้น… ที่นี่ ไม่มีน้ำประปา แน่นอนว่าเครื่องทำน้ำอุ่นนี่คืออัลไลไม่รุจัก แต่เค้าก็ยังอาบน้ำ เนื้อตัวสะอาดเหมือนกันกับเรานั่นละ… ที่นี่ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ แต่กลับมีวิธีการสื่อสารที่ดีกว่าเราด้วยซ้ำ บ้านที่นี่เดินถึงกันหมด ทุกคนไปมาหาสู่ มองหน้าพูดคุยกัน ที่นี่ ไม่มี IPAD ไว้เล่นเกมเศรษฐี ไม่มี IPHONE ไว้อวดกันว่าใครรุ่นใหม่กว่า แต่เด็กๆ ก็มีความสุขกับต้นไม้ใบหญ้ารอบตัวเขา ที่นี่ ไม่ต้องมีรถหรูขับ เพราะเค้าใช้เท้า สิ่งที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดให้เป็นประโยชน์สูงสุด ที่นี่ ไม่ได้ขาดอะไรอย่างที่พวกเราคิดหรอก …พวกเรานั่นละ…ที่คิดไปเองว่าเค้า “ข า ด” จนไม่ได้หันมามองตัวเอง ติดตามอ่านเต็ม ๆ ที่กระทู้พันทิพย์ http://pantip.com/topic/34489810 Cr.ภาพและบทความโดย NeverEndingJourney
…ยิ้ม ฉันยิ้มมากกว่าทุกครั้ง สุขที่ฉันตามหามาแสนนาน ความสุขคือชีวิตที่ไม่ต้องสร้างภาพ ^^.. ติดตามเรื่องราวการเดินทาง มิตรภาพ และความสุข โดยครูนุนิข้าวหอม ที่ กระทู้พันทิพย์-ปลายฝนต้นหนาว
…ระยะทาง 50 กิโลเมตร ถ้าในกรุงเทพคงใช้ระยะเวลาไม่ถึงชั่วโมงในการเดินทาง แต่สำหรับที่นี่ อมก๋อย 50 กิโลเมตร เราใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงนิดๆ ระหว่างทาง มีทั้งแดด ฝน ฝุ่น สลับกันไปมา เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำอีกช่วงเวลานึง ทำให้เราได้นึก ทบทวนอะไรหลายๆอย่าง เราเกิดมามีโอกาสในชีวิตที่ดีกว่าคนที่นี่มากแค่ไหน เช่นการเข้าถึงความสะดวกสบาย อาหาร การศึกษาหรือเทคโนโลยีต่างๆมากมาย จนทำให้เราไม่รู้จักคำว่าพอกันหรือเปล่า ทำไมเราไม่ใช้โอกาสที่เรามีให้เกิดประโยชน์สูงสุดแล้วทำให้มันเกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น… ติดตามตั้งแต่เริ่มจนจบได้ที่ http://pantip.com/topic/33841947
4DekDoi part 2 “เรียนรู้ วิถีชุมชน” โดยครูสัน (Santisuk Amphan) httpv://www.youtube.com/watch?v=2DQ3EWlG60w&autoplay=0
ค่ายอาสากิจกรรมวันเด็ก 58 โดยครูสัน (Santisuk Amphan) httpv://www.youtube.com/watch?v=w_VP2RlPauo&autoplay=0