บันทึกครูอาสาปลายฝนต้นหนาวที่บ้านผาผึ้ง

ภาพสวย ๆ โดยครูวิว Cr.Page By Boonvew บทที่ 0 : ไปเป็นครูดอยที่…อมก๋อย “เมื่อไหร่ที่สิ่งรอบกายเดิมๆของเธอเริ่มกัดกร่อนหัวใจ จงออกไปหาโลกใบใหม่เพื่อเยียวยามันเถอะ” บทที่ 0.5 : เพื่อน “มีมนุษย์ไม่กี่คนบนโลกที่เราเรียกว่า -เพื่อน- ได้เต็มปาก…” บทที่ 1 : ออกเดินทาง “ไม่มีทางเดินไหน ลำบากเกินไป ถ้าหัวใจยังเต้น การเดินทางตามหาความฝัน ในชีวิตของเธอนั้นก็เช่นกัน” บทที่ 2 : บ้าน “ไม่มีที่ไหนสุขใจกว่า…บ้าน ความสุขไม่ได้ขึ้นกับขนาดบ้าน แต่ขึ้นกับขนาดความรักในบ้านต่างหาก อย่าลืมดูแล บ้าน ของเธอเองด้วยล่ะ” บทที่ 3 : การกินบนดอย “จริงๆท้องคนเราก็กินได้แค่อิ่ม… จะถูกจะแพงก็แค่ อิ่มถ้าอิ่มใจไม่ได้ขึ้นกับราคา แต่อยู่ที่ว่า กินกับใคร” บทที่ 4 : บทของครู (Part1/3) “เพราะครูไม่ใช่แค่คนสอน(ตาม)หนังสือ” บทที่ 4 : บทของครู (Part 2/3) “เธอจำชื่อครูประจำชั้นคนแรกของเธอได้รึเปล่านะ?…”

บัตรยังไม่ได้ – ทุนก็ไม่ได้รับ

เด็กชายเซาจาง มอเช่อ แห่งบ้านห้วยหวาย ตำบลนาเกียน อำเภออมก๋อย เด็กที่พ่อมีบัตรประชาชน พร้อมกับการพิสูจน์ DNA ได้รับผลตอบรับการพิสูจน์แล้วจากโรงพยาบาลมหาราช เชียงใหม่ แต่ด้วยกระบวนการด้านเอกสาร ที่ล่าช้า ประกอบกับปลัดอำเภอ ที่รับเรื่องไว้ได้ย้ายไป เอกสารทุกอย่างต้องรื้อ-ร่างใหม่หมด ทำให้กระบวนการให้ได้มาซึ่งบัตรประชาชน นับจากวันที่ไปตรวจพิสูจน์ DNA กันยายน 2555 -มีนาคม 2557 ผ่านไป 1 ปี 6 เดือน สุดท้ายแล้ว เด็กชาวเซาจาง มอเช่อ ก็ไม่ได้รับทุนการศึกษาที่มอบให้กับเด็กที่มีเลขประจำตัวประชาชน 13 หลักเท่านั้น ก็ได้แต่ผิดหวัง และเสียดาย แต่ทำอะไรไม่ได้ โทษใครไม่ได้ นอกซะจากคิดว่าทำบุญมาน้อย..

ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร “เด็กดอย”

เกิดบนแผ่นดินไทย พ่อมีสัญชาติไทย แต่เด็กไทยไม่มีบัตร httpv://www.youtube.com/watch?v=tGBr2roNYwg On Air ทาง ThaiPBS เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2555 เวลา 20.25 น. (มีปัญหาในการรับชมให้ Update Flash Player) Original : http://clip.thaipbs.or.th/home.php?vid=3118&ap=flase

ฤดูฝน ถนนที่อมก๋อยโหดแค่ไหน ?

หลาย ๆ คนอาจจะมีคำถาม ทำไม ไม่จัดกิจกรรมทั้งปี ก็แค่วิถีชีวิตการเป็นครูดอย ช่วง 4 เดือนฤดูฝน ระหว่าง กรกฎาคม-ตุลาคม ของทุกปี พวกเราชาวครูดอย ก็ต้องงัดสารพัดวิธี เพื่อให้ไปถึงเป้าหมาย อย่างที่เห็น ขนาดใส่โซ่มัดกับยางรถแล้ว ไปคนยังไปไม่ได้  หากเป็นครูประจำหมู่บ้าน ไปเป็นกันเป็นหมู่คณะ ก็จะได้ช่วยกันระหว่างทาง หากแต่เป็นครูนิเทศก์ ที่ต้องเดินทางคนเดียว สภาพก็อย่างที่เห็น ไปต่อก็ไม่ได้ กลับก็ติด เหนื่อย ท้อ หิว ใกล้มืด แต่ต้องออกจากจุดนี้ไปให้ได้…..

คืนความเป็นไทยให้เด็กดอย-พิสูจน์ DNA

โครงการคืนความเป็นไทยให้เด็กดอย (พิสูจน์ DNA)  ความทุรกันดารของอำเภออมก๋อย ทำให้เมื่อ 10-20 ปีที่แล้ว ข่าวสารต่าง ๆ ยากจะเข้าไปถึงชุมชน เด็กที่เกิดในถิ่นที่ห่างไกล ไม่ได้รับการแจ้งเกิดจำนวนมาก ด้วยเหตุผลการคมนาคมขนส่ง หรือความไม่รู้และไม่เห็นความสำคัญของการมีบัตรประชาชน เพราะชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับการทำไร่ เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ไม่ได้ออกไปติดต่อชุมชนภายนอก หนึ่งในนั้นคือชุมชนบ้านห้วยหวาย หมู่ 1 ตำบลนาเกียน อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีเด็กตกหล่นจำนวนมาก โดยเด็กเหล่านี้มีพ่อหรือแแม่เป็นคนไทย ได้บัตรประจำตัวประชาชน แสดงถึงความเป็นผู้มีสัญชาติไทยแล้ว แต่ลูกไม่มีสถานะทางทะเบียนราษฎรใด ๆ ทั้งสิ้น ที่จะใช้ระบุสถานะบุคคลของตนได้ จึงขาดโอกาส รายละเอียด http://www.4dekdoi.com/home/?page_id=1735

เห็ดถอบบนดอย ของดีและมีค่า

เมื่อปี 2553 ชาวบ้านไม่ได้ขายเห็ดถอบ เนื่องจากการคมนาคม เดินทางลำบาก ขายก็ไม่ได้ราคา ปีที่แล้ว 2554 เห็ดถอบไม่ออก เพราะฝนตกเร็วตั้งแต่เดือนมีนาคม ปีนี้เห็ดถอบออกมากและราคาดี ชาวบ้านสามารถหาได้ขณะตัดหญ้าในไร่ข้าว และได้ขายราคาดี ช่วงต้นเดือนพฤษภาคม บนดอยขายลิตรละ 90 ในเมืองลิตรละ 200 บาท ที่สำคัญคือปีนี้มีชาวบ้านในหมู่บ้านไปรับซื้อกันเองถึงในไร่ เพื่อเอาลงไปขายตัวอำเภอสบเมย พอปลายเดือนราคาลดลงเหลือ 120 และ 50 ตามลำดับ

วิถีชีวิตเมื่อย่างเข้าสู่ฤดูฝน ของเด็กดอยที่อมก๋อย

httpv://youtu.be/2xtzYEG2LVE น้อง ๆ เด็กโตบางส่วนต้องไปช่วยงานในไร่แล้วเพราะฝนตกลงมา ข้าวขึ้น หญ้าก็เริ่มโตต้องไปตัดหญ้า

Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.