“จบป.6 แล้วผมอาจจะไม่ได้เรียนต่อแล้วครับ”
“จบ ป.6 แล้วผมอาจจะไม่ได้เรียนต่อแล้วครับ” คำพูดที่ออกจากปากเด็กชายที่มีสีหน้าซึมเศร้า สิ้นสุดคำสนทนาแล้วชวนให้อยากหาคำตอบ จึงได้ถามต่อว่าทำไมคิดอย่างนั้น คำตอบที่ได้ยิ่งทำเอาอึ้งและตกอยู่ในภวังค์เป็นการชั่วครู่ให้ต้องขบคิด คำตอบคือ “พ่อผมจะไม่ให้เรียนต่อครับต้องไปช่วยพ่อแม่ทำไร่ครับ” ในอดีตครอบครัวบนดอย นิยมมีลูกหลายคน ทั้งการไม่ได้คุมกำเนิดและความเชื่อของชนพื้นที่สูง ที่เชื่อว่าถ้ามีลูกหลายคน เมื่อลูกเติบโตขึ้น จะได้ช่วยกันทำไร่ปลูกข้าว จะได้มีข้าวกินเยอะ ๆ แต่ในความเป็นจริง เมื่อมีลูกหลายคนบางปีผลผลิตข้าวกลับไม่เพียงพอต่อความต้องการของครอบครัว สุริยา พาราสรรเสริญ ปัจจุบันอายุ 12 ปี เรียนอยู่ชั้น ป.3 เป็นนักกีฬาแข่งทักษะพับจรวด โรงเรียนบ้านหลวง ตำบลยางเปียง เป็นนักเรียนในโครงการทุนการศึกษาเด็กดอย เป็นลูกคนที่ 4 จากพี่น้อง 6 คน พี่ชายคนโตและคนรองเป็นคนเรียนดีทั้งคู่ แต่เพราะอายุใกล้จะเข้าสู่วัยแรงงาน พ่อจึงไม่ให้มาเรียน สุริยาและเจริญ(พี่ชายคนที่ 3) จึงได้รับโอกาสนั้น ส่วนน้องสาว 2 คนยังคงอยู่ในหมู่บ้านกับพ่อแม่ เมื่อได้คำตอบก็พอจะเข้าใจน้อง จึงได้ปลอบใจไปว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวครูจะลองพยายามพูดกับพ่อให้แล้วกัน” แต่หน้าตาน้องก็ยังคงไม่มีแววแห่งความวังที่จะได้เรียนต่อ อย่างน้อยก็คงอีก 3 ปียังมีเวลาให้ผู้ปกครองตัดสินใจอีกครั้ง ก็ได้แต่หวัง…หวังว่าพ่อของเขาจะเปลี่ยนใจ