Day1 เค้าถึงบ้านแม่ฮองกลาง อมก๋อยแล้วนะคะ

[10-13 มกราคม 2562] บันทึกจากแม่ฮอง Day1 เค้าถึงบ้านแม่ฮองกลาง อมก๋อยแล้วนะคะ หลังจากที่สัญญานโทรศัพท์หายไปและไม่มีอีกเลย และจะไม่มีอีก 4 วัน… ระหว่างทางโหดมากอย่างที่เห็น ใช้เวลาเกือบ 4 ชม กับระยะทาง 80 กิโลเมตร นี่ยังไม่รวมรถเมล์จากเชียงใหม่-อ.ฮอด 2 ชม รถสองแถวจากฮอดมาอมก๋อยอีก 2 ชม รวมการเดินทางจากเชียงใหม่ถึงบ้านแม่ฮองกลาง 8 ชม. ปวดก้นระบมไปหมด 😂 มาถึงแต่ละคนต้องแยกไปพักกับโฮสแฟมิลี่ ตามรายชื่อที่ครูต้อมจัดไว้ให้ โฮสแฟมิลี่ของเค้าชื่อ ด.ญ. ฐานิตา ฐานิตามารอรับพวกเราอยู่สักพักแล้ว เค้าแวะซื้อส้มที่ตลาดมาฝากโฮสด้วย 🍊 โชคดีมากที่บ้านของฐานิตาอยู่หน้า รร ในขณะที่บ้านโฮสคนอื่นต้องเดินลง หรือเดินขึ้นเขา ครูอาสาที่พักบ้านนี้มีสามคน คือพี่ปู ว่าที่ ดร. น้องอุ้มสาวบัญชีจาก ร.พ. ศิริราช และเค้า วันนี้ยังไม่มีกิจกรรม เลยแยกกันไปพักผ่อน บ้านของฐานิตาเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูง แต่หลังคาเตี้ย เวลาเดินเข้าบ้าน เค้าก็จะหัวโขกกับหลังคาและชายขอบบ้านด้วยความซุ่มซ่ามที่เทอน่าจะชิน และก็โขกอยู่แบบนี้อีกหลายครั้ง

Read More

บันทึกจากความคิดถึงบ้านบนดอย

ครูนิออน-คนยืน

บันทึกจากความคิดถึงบ้านบนดอย 🙂 บ้านบนดอยให้ความรู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจอย่างน่าแปลก ทั้งที่บ้านไม่มีรั้ว ไม่มีลูกกรง ไม่ต้องปิดหน้าต่างนอน ไม่ได้คิดว่าวันนี้จะไปกินอะไรดี คิดแค่ว่าวันนี้เหลืออะไรให้ทำกินได้บ้าง ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ไม่มีเตาแก๊ส ไม่มีทีวี ไม่มีพัดลม แต่พวกเราก็อยู่ได้สบายมาก ความจริงแล้วเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทางลำบากขนาดนี้ชาวบ้านเค้ามาอยู่กันได้ยังไง ? แต่เมื่อมีทุกอย่างรวมกันพวกเรากลับมีความสุขกันอย่างน่าแปลก

Read More

ปลายฝนต้นหนาวบ้านห้วยแห้ง

21-24 ต.ค. 2559 มาคนเดียวพร้อมกับนัดเพื่อนเก่าหนึ่งคนที่เชียงใหม่ เพื่อมารวมกับชาวค่ายอีกนับสิบ กับการมาเป็นครูอาสาที่บ้านห้วยแห้ง ต.สบโขง อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ หมู่บ้านเล็กๆ 17 หลังคาเรือน นักเรียน 25 คน อนุบาล-ม.6
#21 ต.ค.เมื่อรถออกจาก อ.อมก๋อย เพื่อที่จะเข้าไปในหมู่บ้านนี้ เป็นระยะทาง 50 km ดูไม่ไกล แต่ตลอดเส้นทางต้องขับลัดเลาะภูเขาเข้าไป ใช้เวลาราวเกือบ 3 ชั่วโมง แต่ตลอดเส้นทางไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย กลับรู้สึกสนุกและตื่นเต้นกับวิวข้างทางซึ่งสวยงามมากและอากาศดี อีก 6 km ก่อถึงโรงเรียนก็มีฝนตกลงมา พวกเราที่อยู่ข้างหลังเลยถูกคลุมด้วยถุงพลาสติกขนาดใหญ่ ประหนึ่งว่าอยู่ในโรงเพาะชำ

Read More

Volunteer at Bann Mae Hong Mai

Hello from the other side :: Volunteer at Bann Mae Hong Mai อัลบั้มภาพเล่าเรื่อง โดยครูฝ้าย

ลาพักร้อนมาเป็นครูอาสาบ้านแม่ฮองใหม่

ความฝันตั้งแต่สมัยปีหนึ่ง อยากมาต้องได้มา พอมาแล้วถึงได้รู้ว่า พวกเราเรานี่อยู่กันโคตรรรสบาย สบายกว่าเด็กๆเยอะมาก เราเห็นน้องหลายๆคนมีศักยภาพและขวนขวาย แต่กลับไม่มีโอกาสได้มาเรียนหนังสือแบบเราๆแล้วน่าเศร้าใจ ทริปนี้เป็นทริปที่เกินขีดจำกัดความอดทนของเราไปมาก มันเกินกว่าคำว่าลำบาก ต้องมีใจมาอย่างเดียวเท่านั้น เสียดายแค่4วันยังไม่พอได้ทำอะไร ถ้ามีโอกาสจะกลับมาอีกเนอะ (แต่คงอีกนาน555555) ดูภาพและเรื่องราวภาพทั้งหมด  กระทู้รีวิวที่ Pantip.com #บันทึกครูอาสา #แม่ฮองใหม่ #แม่ฮองกลาง

กลับมารอบนี้มันมีพลังพิเศษให้เรารู้ว่าต่อไปต้องทำอะไรเพื่อใครอีกบ้าง

‪#‎มีความสุข‬ ‪#‎มีความอบอุ่น‬ ‪#‎มีรอยยิ้ม‬ ‪#‎มีความซื่อใสจริงใจ‬ ‪#‎ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องลองไปเป็นครูอาสาบนดอย‬ ‪#‎เหนื่อยนะแต่โคดคุ้ม‬ ‪#‎ขอบคุณทุกอย่างในชีวิตที่ทำให้เรามีโอกาสทางการศึกษา‬..และมีกำลังพอที่จะส่งต่อโอกาสนี้ให้กับคนที่ขาด ‪#‎ใครพอมีกำลังลองส่งต่อส่งมอบสิ่งดีให้เด็กๆกันนะคะ‬ ‪#‎กลับมารอบนี้มันมีพลังพิเศษให้เรารู้ว่าต่อไปต้องทำอะไรเพื่อใครอีกบ้าง‬ ‪#‎ทีมครูอาสา‬ ‪#‎ขอบคุณ4Dekdoi‬ ‪#‎29apl‬-2may’2016 (บันทึกโดยครูกิ๊ฟ)

วิ ช า ชี วิ ต

ใครจะคิดว่าที่ที่ ไม่มีอะไรเลย กลับเป็นที่ที่ “โ ค ต ร เ ต็ ม” ที่นี่ ไม่มีไฟฟ้า (แต่ใช้โซลาเซลล์ซึ่งไฟมีจำกัด) แต่เราก็ไม่เห็นว่าจะเดือดร้อน ทีวีตู้เย็นไม่มี ก็ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ มีเท่าไหน ใช้เท่านั้น… ที่นี่ ไม่มีน้ำประปา แน่นอนว่าเครื่องทำน้ำอุ่นนี่คืออัลไลไม่รุจัก แต่เค้าก็ยังอาบน้ำ เนื้อตัวสะอาดเหมือนกันกับเรานั่นละ… ที่นี่ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ แต่กลับมีวิธีการสื่อสารที่ดีกว่าเราด้วยซ้ำ บ้านที่นี่เดินถึงกันหมด ทุกคนไปมาหาสู่ มองหน้าพูดคุยกัน ที่นี่ ไม่มี IPAD ไว้เล่นเกมเศรษฐี ไม่มี IPHONE ไว้อวดกันว่าใครรุ่นใหม่กว่า แต่เด็กๆ ก็มีความสุขกับต้นไม้ใบหญ้ารอบตัวเขา ที่นี่ ไม่ต้องมีรถหรูขับ เพราะเค้าใช้เท้า สิ่งที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดให้เป็นประโยชน์สูงสุด ที่นี่ ไม่ได้ขาดอะไรอย่างที่พวกเราคิดหรอก …พวกเรานั่นละ…ที่คิดไปเองว่าเค้า “ข า ด” จนไม่ได้หันมามองตัวเอง ติดตามอ่านเต็ม ๆ ที่กระทู้พันทิพย์ http://pantip.com/topic/34489810 Cr.ภาพและบทความโดย NeverEndingJourney

อีกความทรงจำประทับใจ “ลุยเดียวตามฝัน”

…ระยะทาง 50 กิโลเมตร ถ้าในกรุงเทพคงใช้ระยะเวลาไม่ถึงชั่วโมงในการเดินทาง แต่สำหรับที่นี่ อมก๋อย 50 กิโลเมตร เราใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงนิดๆ ระหว่างทาง มีทั้งแดด ฝน ฝุ่น สลับกันไปมา เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำอีกช่วงเวลานึง ทำให้เราได้นึก ทบทวนอะไรหลายๆอย่าง เราเกิดมามีโอกาสในชีวิตที่ดีกว่าคนที่นี่มากแค่ไหน เช่นการเข้าถึงความสะดวกสบาย อาหาร การศึกษาหรือเทคโนโลยีต่างๆมากมาย จนทำให้เราไม่รู้จักคำว่าพอกันหรือเปล่า ทำไมเราไม่ใช้โอกาสที่เรามีให้เกิดประโยชน์สูงสุดแล้วทำให้มันเกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น… ติดตามตั้งแต่เริ่มจนจบได้ที่ http://pantip.com/topic/33841947