หลาย ๆ คนอาจจะมีคำถาม ทำไม ไม่จัดกิจกรรมทั้งปี ก็แค่วิถีชีวิตการเป็นครูดอย ช่วง 4 เดือนฤดูฝน ระหว่าง กรกฎาคม-ตุลาคม ของทุกปี พวกเราชาวครูดอย ก็ต้องงัดสารพัดวิธี เพื่อให้ไปถึงเป้าหมาย อย่างที่เห็น ขนาดใส่โซ่มัดกับยางรถแล้ว ไปคนยังไปไม่ได้ หากเป็นครูประจำหมู่บ้าน ไปเป็นกันเป็นหมู่คณะ ก็จะได้ช่วยกันระหว่างทาง หากแต่เป็นครูนิเทศก์ ที่ต้องเดินทางคนเดียว สภาพก็อย่างที่เห็น ไปต่อก็ไม่ได้ กลับก็ติด เหนื่อย ท้อ หิว ใกล้มืด แต่ต้องออกจากจุดนี้ไปให้ได้…..
การพาลูกหลานไปร่วมงานวันเด็ก มีการแสดงของเด็ก ๆ มีการแจกของขวัญ พาลูกจูงหลานไปดูสถานที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ทางทหารจัดแสดง หรือการพาลูกหลานไปเที่ยวตามสวนสัตว์ หรืออำเภอ เทศบาลต่าง ๆ จัดขึ้น ปีต่อไปก็พาเด็ก ๆ ลูกหลานไปเที่ยวอีก นั่นเป็นดูจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ สำหรับวิถีชีวิตคนในเมือง จากคำบอกเล่าของอดีตผู้ใหญ่บ้าน วันเด็กปี ๒๕๕๔ ที่บ้านแม่ฮองกลางปีนี้ กลับดูยิ่งใหญ่ เทียบเคียงได้กับเมื่อหลายปีก่อน ที่เคยมีเฮลิคอปเตอร์มาลงเพื่อแจกของให้กับชาวบ้าน วัน เด็กปีนี้สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเด็ก ๆ และชุมชนได้ไม่น้อย ก็นอกจากมีของรางวัลมาแจกให้เด็ก ๆ อย่างทุกคนจาก ๓ ศูนย์การเรียนแล้ว ผู้ใหญ่ที่มาให้กำลังใจบุตรหลาน ก็ได้รับอานิสงส์ไปด้วยเพราะได้รับแจกข้าวของ พร้อมทั้งเลี้ยงอาหารกลางวันเหมือนเด็ก ๆ วันเด็กปีนี้ จึงมีความสุขกันถ้วนทั่ว ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ใจดี ที่นำสิ่งของมามอบให้ เด็กร่วมกิจกรรม และผู้คนในชุมชน ที่บอกยิ่งใหญ่ คือนอกจากของแจกของรางวัลแล้ว ยังมีวงดนตรีมาขับกล่อมตลอดงาน ทำเอาเด็ก ๆ บางส่วนจำเพลงที่วงดนตรีร้องให้ฟัง มาขับร้องหลังจากคณะได้เดินทางกลับไปแล้ว ด้าน การเดินทางเข้าพื้นที่ในวันที่ ๑๔ ม.ค.