ภาพสวย ๆ โดยครูวิว Cr.Page By Boonvew
บทที่ 0 : ไปเป็นครูดอยที่…อมก๋อย “เมื่อไหร่ที่สิ่งรอบกายเดิมๆของเธอเริ่มกัดกร่อนหัวใจ จงออกไปหาโลกใบใหม่เพื่อเยียวยามันเถอะ”
บทที่ 0.5 : เพื่อน “มีมนุษย์ไม่กี่คนบนโลกที่เราเรียกว่า -เพื่อน- ได้เต็มปาก…”
บทที่ 1 : ออกเดินทาง “ไม่มีทางเดินไหน ลำบากเกินไป ถ้าหัวใจยังเต้น การเดินทางตามหาความฝัน ในชีวิตของเธอนั้นก็เช่นกัน”
บทที่ 2 : บ้าน “ไม่มีที่ไหนสุขใจกว่า…บ้าน ความสุขไม่ได้ขึ้นกับขนาดบ้าน แต่ขึ้นกับขนาดความรักในบ้านต่างหาก อย่าลืมดูแล บ้าน ของเธอเองด้วยล่ะ”
บทที่ 3 : การกินบนดอย “จริงๆท้องคนเราก็กินได้แค่อิ่ม… จะถูกจะแพงก็แค่ อิ่มถ้าอิ่มใจไม่ได้ขึ้นกับราคา แต่อยู่ที่ว่า กินกับใคร”
บทที่ 4 : บทของครู (Part1/3) “เพราะครูไม่ใช่แค่คนสอน(ตาม)หนังสือ”
บทที่ 4 : บทของครู (Part 2/3) “เธอจำชื่อครูประจำชั้นคนแรกของเธอได้รึเปล่านะ?…”
บทที่ 4 : บทของครู (Part 3/3) “พ่อฉันเป็นครู ฉันถามพ่อว่า ครูมีวันหยุดมั้ย? พ่อตอบว่า…มี ! วันครูไง หยุดวันเดียวก็พอแล้ว”
บทที่ 5 : บทสุดท้าย : จนถึงเวลาสุดท้าย “ไม่มีชีวิตไหนมีค่ากว่าชีว
บันทึกครูดอย Day 1 : จากทองหล่อ สู่ อมก๋อย โดยครูริต้า (มีคำอธิบายใต้ภาพ )
….ตอนที่ไปบอกคนอื่นว่า เห้ย กูจะลาไปเป็นครูดอยนะ ก็แอบกระดากปากอยู่นิดหน่อย เพราะตัวเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรจะไปสั่งไปสอนใครได้ ทริปนี้จริงๆตั้งใจว่าจะไปเป็นนักเรียนให้เด็กบนดอยนี่แหละสั่งสอนซะหน่อย แล้วก็ได้เรียนรู้อะไรมากมายจริงๆจากทริปนี้ บอกเลยว่าอิ่มเอมมาก….
บันทึกครูดอย คืนที่ 1 : คืนเดือนมืด…. มันมืดจริงๆนะ โดยครูริต้า (มีคำอธิบายใต้ภาพ)
….ระหว่างทางที่มา แอบถาม ภาษาชาวเขากับลุงเดชคนขับรถไว้หลายคำอยู่ นั่งท่องมาตั้งแต่กลางดอย ว่าประโยคแรกที่เจอพ่อหลวง จะพูดว่า “ตับเล่อ! โมสานี่!!” แปลว่า สวัสดีค่ะ หนูหิวข้าวแล้ว >,< ——–แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้พูด แถมภาษาที่เรียนมาจากลุงเดชทั้งหมดก็เป็นหมันไม่ได้ใช้เลยซักคำ
เมื่อสิ่งแรกที่จะต้องทำเมื่อมาถึงกลับไม่ใช่การทานข้าว แต่พวกเราทุกคนต้องไปช่วยแบ่งของที่ขนมาทั้งหมดเป็น 8 กองเท่าๆกัน เพื่อแจกจ่ายไปทั้งหมดทั้งหมด 8 บ้าน ของที่เอามาก็ได้แก่ มาม่า (สำคัญมาก) ไข่ (สำคัญกว่า) ข้าวสาร ผักเยอะมาก น้ำปลา ซอส น้ำมันพืช จากนั้นก็แยกย้ายขนของที่เอามาไปพบกับเจ้าบ้านที่ตัวเองอยู่…
บันทึกครูดอย Day 2 : Discovery Chanel … Part 1 รู้จักชีวิตบนดอย โดยครูริต้า
… ลองนึกถึงเวลาที่เราดูพวกสารคดี national geographic หรือ พวกช่อง Discovery Chanel เวลาที่เค้านำเสนอเรื่องราวของชนเผ่าต่างๆ ที่เค้าใช้ชีวิตกันแบบ ไม่มีน้ำประปาใสๆแบบที่เราอาบกัน(แค่คิดก็คันแล้ว บรึ๋ย) ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ รถไม่มีขับ ทีวีไม่มีดู นึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าตัวเองต้องไปอยู่อย่างนั้นมันจะเป็นยังไง มันต้องลำบากยากเย็นแสนเข็ญมากแน่ๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ได้มาใช้ชีวิตกับชาวบ้านที่นี่ ที่ที่ก็ไม่มีทุกอย่างเหมือนกัน แต่เรากลับไม่ได้รู้สึกว่าพวกเค้าลำบากอะไรเลย ชาวบ้านที่นี่ก็ยังมีความสุขกันดี ยิ้มแย้มกันทั้งวัน…
กระทู้รีวิว 5th Journey : ขึ้นดอย ไปเป็นครูอาสา โดยครูเหลียง Page Unknow Journey
httpv://www.youtube.com/watch?v=gHyIXsyXFsc&autoplay=0